yaþlandýkça daha bir anlýyorum
zamanýn hýzla akýp gittiðini
bir ömür yuvarlanýr gibi avuçlarýmdan
kaybedilmiþ birer misket misali
yitirdiðim günler, yýllar
dilim ruhuma taziyeler sunan yabancý uyruklu çocuk
ve benim artýk matem tutmaya
ne mecalim
ne tahammülüm var
an gelir
bir þarký söyler deniz
dudaðýmda buz keser çilek tadý
aðlaþýrýz salya sümük hatýralarla
"kimsesizler rýhtýmýnda"
saçýný okþarým sonra sarýþýn çekik gözlü bir kýzýn
o susar
ben dinlerim
bir gemi yanaþacak gibi olur limana
korkakça saklanýr bakýþlarýmýz
çünkü güvertesi tutar bizi
açýlamayýz
usta
sen hiç balýk tuttun mu kirpik uçlarýnla
derinlerde boðuldun mu
ve gün gelir
"yalnýz kalpler sokaðýnda" voltalar adýmlarým sessizce.
içini çeker yüreðim
bilirsin aþka alerjim var usta
illet bir þey kendisi, açýkçasý adil deðil
zaten aramýz da pek hoþ deðil
kanlýyýz
davalýyýz
hükümlüyüz tutuksuz yargýdan
ne kurþun ne býçak yarasý býraktý bende
neyse ki acý çekmeyi öðretiyor yine de
yoksa adý aþk olmazdý deðil mi
ahh usta
ben kalabalýk seviyorum kendimi
yüzümdeki çizgiler, saçlarýmda çoðalan beyazlar kadar
bazen bir anne þefkatiyle seviyorum
ve bazen babasýna koþmak isteyen bir çocuk gibi
gece gibi sabahlara sarýlan
sana göre kendini beðenmiþ, yalnýzlýðý arayan
olsun ben yine de seviyorum kendimi
...tozlu raflarýmdaki eski kitaplar kadar
sayfa sayfa seviyorum
herkes bir zamanlar çok sevmiþtir belki fakat
"tek gerçek zafer(dir) unutmak"...