Alerjir

dudaðýmda viþneli ruj
çürüðü çatlak dilim
bir opera akýyor rimelimden
yanaðýmda öpücük fosilleri
þehvetli bakýþlar tavþanlý çantamda
used look tenim


inci dolu kayýklar kalkýyor gözlerimden
yýrtýlan fondöten, gerilen kozmetik
poe’ya yas tutan öyküsüz kadýnlar


bir kadýnýn doðum lekesi
yar ve yara izleri
dal-budak cümlelerim
“yalnýz”lýðýmýn kökünden gelir
tekil bahçemde ebe olmaya
oyuncaklarýmý kaybetmeye
alýþmanýn tanýðýdýr ya böyle böyle sözcüklerim


bu yüzden sevgim ve tükenmiþliðim
bu yüzden ankira savaþlarýnda yenilmiþliðim
kalabalýklaþan kimsesizliðim
aklýmý sulayacak, kalbimi emzirecek
duygularýma süt verecek biri eksikliði
ve hep yarýmlýk…
yalnýzlýðýn evidir karanlýk
bundandýr seviþim
gecenin kalýn derisini, renklerin karada ölüþünü


yoruldum acýlarýn acýtmasýndan
gereklilik kipinde yaþamak bana göre deðil!
camlar, aynalara yalan söyledi
güzelliðin bileklerini kesmesi bundan
suda acý ýsýrýlýþ, güneþini evde unutan gök
penceresi hiç olmamýþ bir ev
yýðýlan kumdan, kabuktan adam
akrep seviþmelerinde sancýlý gecelerim


ben hala aþka inanýyorum
kimseye söyleme
belki bir gün gelir adý adanmamýþ sevgilim
annem, erken ölmekten vaz geçer
çarþýnýn ortasýnda karanfil bahçesi
ölüler karanfil sever
ve her tohum bin Zer eder
bin Zer eder!




Sosyal Medyada Paylaşın: