öyle derinlerde bütün kollarýmý uzatýrým çýkarmak için gün ýþýðýna karanlýktadýr o bilirim ýþýk öldürür týpký bir solucanýn kuruyup öldüðü gibi güneþte
onunla var oldum sanýrdým kaba seslerine saðýr çirkin görüntüsüne kördüm bakmazdým daðýnýklýðýna ahmaklýðýna ona ona koþardým
kanardým bir küçük çizgiye önümde yapacaðým güzel resimler dururken kanardým o çöpten adama çizgi ellerine sevgi dolamazken gülemezken noktalama dudaklarýyla hani kalbinin yerinde düðmeler vardý
nasýl kandým kýpýr kýpýr bir candým o karalama saçlarla nasýl döndürdü baþýmý yaramaz bir çizgiye oysa her kýza öyle kurlar yapardý sayýsýný artýrýrdý yalanlarýnýn silgisi olamadým üzgünüm bütün kýzlar kurtulacaktý
ama acýmasýz hayat bu ya silmeye baþladý onu bakýþlarýný sildi önce karalama saçlarýný aldý ayaklarýný aldý yerden olmayan kalbinin düðmelerini söktü yere yaydý bir ölü þimdi bende de öldü!
14. 8. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.