Faryab bakýþlar arasýndan geçtiðim; Yükü sýrtýmda yara izi býrakan kan rengi bu þehir... Kendimizi avutmalar ile avutup geçirirken zamaný Tüm tükenmiþliðin yitik yamacýnda, Tüm heyecanlardan... Kuþkulardan.. Tutkulardan..Ve, Günah bakýþlý insanlardan sýyrýlarak; Sýtkýmýzýn ufkuna doðru ilerliyoruz... Doðmaya yüz tutmuþ bir cenin gibi, Ýçimizin katilleri artarken bu þehirde Kim aldýrýþýna aldýrýrdý ki..! kan gölü olmuþ gönlümüzü Kim? hangi insan oðlu Biz insanoðlu olarak her bir duyguyu en üst perdeden seyrederiz Ölüm ile yaþam arasý solunan nefeslerimiz þahittir buna Biçimi bozulmuþ biçimsizliklerin ellerinde bir týrpan Biçiyorlar ömür denilen günahsýzlýðý,günahýn gövdesinden Zaman eskise diyor ya insan, zaman eskidikçe insanda çürümeye yüz tutuyor Gören kör bakýþlar arasýndan geçiyorum, kalabalýk insanlar bir hayli nefes sesi yankýlanýyor kulaðýmda Saçma sapan söylemler Sahte bakýþlar Maskeli yüzler Ýnsan yalan ile kavruluyor her bir yeni güne...
Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdarözyanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.