Meftun olmuþ bu yürek Þimdi meçhul, Ve þimdi kimsenin uðramadýðý virane þehir!
Gözlerimi dikiyorum gökyüzüne Sabahýn bilinmeyen ilk ýþýklarýyla Þehrin Kaybolmuþ sokaklarýnda, Acýnasý mesrur halimle..
Üstümden uçaklar geçiyor Sanki saçlarýmý yoluyor, Sanki enkaza çeviriyor her yeri Sanki.. Sanki beni benden alýyor!
Sol yaným ah’lanýrken Dizleri çözülmüþ umutlarým eyvah’lanýr!
Yüreðimin en iç yanlarý üþür, Libaslarý soyulmuþ hücrelerim sonbaharý hissettiren rüzgarlar Ýliklerine kadar titrer...
Dikiyorum sabýrlarýn en yýrtýlan yanýný.. Artýk, Ruhumun müferrahý bir namaz sonrasý Aþk’a dokunuþlarým bir secde arkasý Emmare olmuþ nefsimin, Cezasýný çekiyorum ömür arasý..
Kalmadý artýk hayatýmýn sürur yanlarý, Ýhtiyar bakar bakýþlarým Biraz titrek Biraz yorgun Kýrgýn..
Biraz Hýrçýn!.
Biraz da sonbahar..
... Semra’m Öztekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
semram Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.