kafamý göðe kaldýrýp; uçan da kuþlara malum olsun,
ben uzak ülkeleri çok özledim!
diye haykýrasým var..
Günün ýþýklarý solmaya yüz tutunca,
Kasvetin sokaklarýna dalýyorum.
Simsiyah bir yalnýzlýk matemi,
Arkamda yasýmý tutan çýðlýklar..
Koþmak istiyorum,
Lakin
her taraf çýkmaz sokak..
Ölgün þehir burasý
Etrafým yanýk insan kokusu.
Belki de..
Yanmýþ insan’lýk kokusu bürüyor!
Hala yalpalanmaya devam eden bakýþlar var etrafýmda,
an ki, sus’malarý çýðlýk gösterir,
vaveylaya ramak kala gidebilmek bu þehirden,
yollar ezberimde saklý..
sadece
dur durak bilmeden, gitmek..
kýyametin saliseleri yüreðimi hoplatýrken
Kaç! diyorum, kendime..kaç!
Anlatýlamayan cümleler var cebimde,
Kaç! Diyorum,kendime..kaç!
Sus’muþlarý,
“Sus” edilenleri,
Sus kuyusundan çýkarmaya gidiyorum..
Mahþeri meydanda avazým çýktýðý kadar baðýracaðým!
Saklanan yüzlere, bir çift lafým,
yerlerde uzanan ah’larým,
Söyleyeceðim iþte hepsini!
Yol verin zincirlenmiþ yüreðime,
Buluþmam var Mahkeme-i kübra’da..
Kaçýp gitmeli bu þehirden..
Semra’m Öztekin