Aşk-ı Baki…

“ Yorgun hayat izleri sürüyor adýmlar..”

Doðmamýþ umutlarýna güneþ ararsýn da,
Her defasýnda yaðmurlar söndürür..

Gecenin gebe kaldýðý sabahlara
Sancýsýný çekersin de,
Bazen hiç ummadýk kýrýk tebessümler düþer güne..
Kalakalýrsýn bekleyiþ duraklarýnda..


Mevsimlerden hangi mevsim çiçek açar hayallere?
Solmanýn adý mý sonbahar,
Umutlarýn yeþermesi mi ilkbahar,
Hangi mevsimde kol gezer sevdanýn buðusu
Yoksa hiç bilinmeyen iklimin saklý koynunda mý ?


An gelir,
Kýrgýnlýklarýn nedeni “her þey” olurken,
“Hiçbir þey “ cümlelerin ardýna sýðýnýr dudaklar..

Üzülmek bile üzülür de,
Gözyaþý uzatýr elini, üzgün yüreðin elinden..
Devrik sözcükler kalbin iç yanýný devrik býrakýr da
Enkazýný kaldýran bir þiir olur en derinden..


Riya denizinde kaçarsýn da,
Bazen okyanusunda yýkanýr biçare gönül..
Aç býrakýlan nefesin olur da
Þuhluk pazarýnda kol gezer acýnasý yanýyla..

Debdebesini basýp geçtiðinde,
Haykýrýþlarýn olur bir cümle..
“ Dünya, huzur isteyenler için yanlýþ bir yerdi.!”
Belki de..


Sonra not düþersin kendine:
“ Özür dilerim Allah’ým,
fanilikler kaybolunca,bakiliðine adadým tüm umutlarýmý,
Ve ben bu dünyayý sevemedim.!”


Semra’m Öztekin

Sosyal Medyada Paylaşın: