her savaþ sonrasý
yeni cesetlerin ellerinden tutuyoruz tekrar
taze ölü kokuyor sokaklar
bir kaç adam
bir kadýnýn bedenine sofra kuruyor
kadeh kaldýrýyor kanlý elleriyle
gözleri ýþýldýyor
karanlýk yüreklerin patika sokaklarýnda
düðün dernek kuruluyor
þeytan ýslýklarýyla
aynaya bakmaya kalksa
kendi yüzünden utanacak hiçliklerin
herþeyliðine isimler buluyoruz adamakýllý
hiçleþiyoruz bilmeden
öðrenince
yaþam tökezleniyor
kuruyor çiçekler
öfke kokuyor nefeslerimiz
tükürsek
yangýn çýkýyor toprakta
bir þiiri daha feda ediyoruz sonra
gözden çýkarýyoruz kelimeleri
ne varsa geri kalan iade ediyoruz
ve diyoruz ki
sizden olan BÝZ’den deðildir!!