zalým aðlattý beni
derde baðlattý beni
en yoksul günlerimde
býraktý gitti beni
amanýn minnoþ minnoþ
yaktýn beni minnoþ
en kötü günlerimde
býraktý gitti beni
amanýn minnoþ minnoþ
yaktýn beni minnoþ
ahmet kaya
bir þey düþürmüþtüm
uyurken
uyanýnca kurþunlarý saydým
hayatlarý baþkalarýnda batan insanlar
yerde yüzükoyun
bütün köþelerde bütün bütün tanýdýk yüzler
yüzü suyu hürmetine sürünmüþ büyük serüven
hani kurulan bütün cümleleri
hasret manasýna getiren kelime ustasý nerdesin
þimdi oturuyorum taþýmýn üstünde
þimdi oturuyor taþým üstünde
ölen bir dil gibi
kimseye görünmeden çekip giden
çeke çeke gidilen intihar senaryosu yazýyordu
herkes suçlu günahkar
herkes seviþmekten periþan
mesafeler yüzünden her yöne intikam
mesafeler yüzünden kanýn þahane tadý
burkulmuþ
buruþturulmuþ taþ
gibi þifresi unutulmuþ kasada eksik kalp
senden havalanan serçe
kartal olup konuyor bana
keþke ismin hiç susmasa
gece biriktirdiðim adýyla doldurdum göðü
adýnýn çok halini saydým basamaklarda
adýmlarýmý yokluðuna ayarladým
koluna girdim boþluðunun
el ele geçtik arafa hatýrlasana
cehennemin yazý cennetin kýþýndan daha serin madem
düþ yanýma
kývrýl uyu
yeni öldürülmüþ ucuz ama albenili
üstüne kan sýçramýþ
ölüler þýk kefen istiyor
ben seni senle seviþtikçe bitirdim azar azar
aðlamak gelmedi aklýma
gözyaþý hayat israfýdýr
git buradan
cehennem koynumda
cenneti kokum diye veriyorum yanýna
alicengizoyunu
(…ters asýlmýþ bir tablo gibiydik; yani resim mükemmelse de duruþu doðru deðildi…)