hiç kimse muska yazdýrmýyor þair olmak için
hiç kimse eski bir fanilayý taþýmýyor geleceðe
küçülen bir yorganý
büyüyen çocuklar iðrentiyle itiyor ranzadan
diazemli bir yutaktan gidiliyor geleceðe
aþk’a kalsa öç
sünepe bir neyçedir suzinak hýrýltýlarla
büyüleri gizlemek için paçavralara
önce bir çingene seveceksin
senden geriye artýk ne kaldýysa
faza süslü gözyaþlarý boþ laf boþ cinnet
ya da adýndan artýk bana ne kaldýysa
kimilerine göre babaanneler doldururmuþ kadife kýrpýntýlarý
tentürdiyot kokulu enfiye kutularýna
bir intikam öyle yakýn ne vakit algýlanýr
ölüm kýsadýr sevgili
bir de dirim dertli
kalpten yapýlýnca
tutar mý ki her büyü kalbinde
bu eylül intikamý yalnýzca yalnýzlýk alacak bizden
içimizdeki yaratýk ölmezse geri döneriz emsalimizden
kýsýr kalbimizdeki mihnet duygusu yaralanmazsa
þükrederiz belki de
büyü de þükreder öcünü alan þiirden belki de
alicengizoyunu
(… kapý kapý gezme ey sevgili… unuttun mu , ben de hocayým…)