bir sondan arttýrýp
kendimden eksilttiðim o uçurum kenarý
niceleri için ilham
ikram oldu
oysa kalbim için imtihan
baþlangýçta ölüm vardý
alýþýlagelmiþ bir sesin yalnýzlýðý kadar
göç edenlerin telaþýyla baþlayan büyük huzur
kalbe dolan hakikatle erdi
sýrrýn doyulmaz tarifine
imkansýzla büyüyen ruhun derdi dolanmaktý
özgürlüðü verilmiþ gemsiz beden
gamsýz bir tevekkülü itina ile sakladý
gözlerin aykýrý renklere uðrayan
o eþsiz gecede
tren çýðlýklarýna sunulan en taze hasretler eþliðinde
birdenbire sözlerimden kanamaya baþladý aklým
kaç doðum lekesini taþýr bu gidiþlerim
gidiþlerin içinde baþlayan
zoraki gülüþlerim
giyotin kokusu ile yýkanan bu eþsiz kent sokaklarý
öpülmemiþ bir yanaðýn gamzesinde son diyor
oysa ben sen diyorum
uçurumun kenarýnda yaþamak gibi
sonrasýnda hayat vardý
bilindik ve ayný anda meçhul bir durum kadar
yeni doðanlarýn arsýz nefesiyle buluþan büyük kader
aþk’ýn ortasýna çatýlanla erdi
muradýn doyulmaz kederine
günahla yürüyen bedenin derdi içlenmekti
arzularla sarýldýkça yanmýþ ten
yanlýþ bir çýplaðý itina ile yaktý
sözü örter gibi kanatlý her ilâhi
o eþsiz gecede
iki kör kuyu dibinde yaþlanan en yorgun kirpikler eþliðinde
yavaþ yavaþ gözlerimden kanamaya baþladý aþk’ým
kaç intihar baþlangýcýdýr bu kalýþlarýn
kalýþlarýn dýþýnda bekleyen
zoraki bakýþlarým
kuþkularýn acýsý ile çok yýpratýlmýþ bu eþsiz kent meydanlarý
öpülmemiþ bir dudaðýn uçuðunda son diyor
oysa ben sen diyorum
uçurumun kenarýnda yaþamak gibi