kadýn yalnýz odasýnda oturur bir arkadaþý var düþleri yýllardýr hiç býrakmayan onu en sancýlý günlerinde bile. küçük bir aralýk bulsa içeri dolar huzme ýþýk!
usansa bile güzel,senli günler umut etmekten her çizgi ýþýkta bir çiçek açar düþer vazosundan yapma çiçekler dur der, dökülen bir damla gözyaþýna aynada kalsýn hüznün pýrýltýsý!
usuldan þiirler sokulur yanýna güneþin önündeki gölgeler seker de odanýn içinde umut hareleri dolaþýr bir içimlik suyun içinde!
kadýnsýn diye ültimatom verir birileri yok üç çocuk,yok kürtaj yasak ellerinde oynatýlan kukla dersiniz ya da açýp kapatýlan baþlarý düþünmekten öyle uzak, öyle t’uzak!
erkek belirler kadýn okuyacak,okumayacak oturacak ýssýz odalarda çocuk doðuracak,elleri hamur mayasýnda yokken hizmetkârlýk buna alýþtýrýlacak!
erkekler devirirken kitaplarý o kalacak gövdesiyle baþbaþa düþürülerek ayaklar altýna arabasýný hýzla yanýndan sürüp gidecek erkek o hep bekleyecek özgürlüðü divan altýna süpürülen süprüntü ya da eski kapý sürgüsü
ve zaman duracak ayný yerinde kadýn kalacak düþleriyle yapyalnýz!
10. 8. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.