eski bir hikayenin
bel kemiði iltihaplanýyor yine
kangren olmuþ kelimelerin ellerini
kesiyoruz bileklerinden
’köþe baþýnda duruyorum þimdi
ellerim cebimde
elimde senden kalma can kýrýklarý’
yar’dan armaðan yaranýn arefesinde
akla zarar sancýlar doðuyor gözbebeklerinden aþkýn
dün çarpýyor bugüne
ölüyor yarýn
yine koynumuza doluyor
yetim kalan düþler
ateþ kendini yakýyor parmak uçlarýmda
küfrüm kifayetsizlikten
geçmiþten sýzýyor sýzýlarýma dolan soðuk
saçlarým
buz kesiyor
’hangi þiirin göbeðini kessem
dilsiz kalýyor sol tarafým þimdilerde
sahi
sen hiç susarken görmüþ müydün kalbimi’
çýkarma yapýyor huzursuzluðum
her yanýma býçak kesiði sitemler çörekleniyor
harfler tüketiyor kendini
katledildikçe cümleler
bozguna uðruyor þairliðim
kimliksizliðimin elinden tutuyor
karýþlýyorum tövbelerimin alnýný
ve þimdi
ve yeniden
ve bir daha
Allah’a emanet ediyorum aklýmý!