Yýllar, hep gerçeklere sürdü, karaya vurdum, Hayâl denizlerimde artýk yüzemiyorum. Öylesine kördüðüm tatsýz tuzsuz duygular, Yüreðimden bir türlü, aþký süzemiyorum.
Ya bir sevgi, ya ümit olurdu hep yanýmda, Þimdi o yollarda ben, yalnýz gezemiyorum. Boþ bakan gözler dolu, hep yabancý yüzlerde, Sevgi dolu bir bakýþ bile sezemiyorum.
Yürekten ses gelmiyor, kalem zaten körelmiþ, Duygularýn resmimi, güzel çizemiyorum. Ömrün kesat mevsimi, ruhum bile pas tutmuþ, Kendime, ’ruhsuz yazdým’ diye kýzamýyorum