ANNEMİN KANATLARI

ANNEMÝN KANATLARI
Kanatlarýnla gökyüzüne uçabilmek isterdim gökyüzüne,
Ama meleklerin kanatlarý yokmuþ anne!
Sarýlýp uyumak isterdim koynunda,
Þu an sensizliðimin son safhasýndayým anne.
Emsalsiz bir gülüþ kaplýyor çehremi,
Hiç duymadýðým nidan hala kulaklarýmda,
Hiç bilmediðin kokun ilk günkü gibi burnumda,
Ürkek utangaç bir edayla saklýyorum seni içimde,
Yanýmda olamasan bile anne...

Saklýyorum seni içimde,
Kalbimin en güzel yerinde...
Bana çok uzak olsan bile...

Anne biliyor musun beni nelerin celbettiðini?
Ýnsanoðlu bir kere düþmeyegörsün...
Tahammülümün kalmadýðý gecelerde,
Sensizliðin gölünde açýlan dingin bir gülsün...

Gözyaþlarým en güzel rüyalarýmda akmýyor artýk,
Her gece ziyaretçim sensin.
Yokluðun beni üþütmüyor anne!
Yataðýmla yorganým kalbimde sevgilisin...

Ýlla sen diyor feleðin çemberinde kavrulan gözlerim,
Neden ya da niçin sorarki seni bilinmez hislerim,
Ben seni de sensizliði de çok iyi bildim...
Ve gözyaþlarýmý yalnýzlýðýmla sildim...

Darmadaðýn etti beni anne bu hayatýn rüzgarý,
Yüzüme gülmüyor anne ilkbahar ve yazlarý.
Ben güneþi neyleyim anne , sen olmayýnca...
Iþýðý vuruyor ama ýsýtmýyor kýþlarý!

Kalbimin nesi var nesi yok bilmiyorum,
Sanki gaipten bir ses duyuyorum,
Ve hastalandým yine sensiz üþüyorum.
Sesini yarama sarýyorum...

Seni anlatacak ne bir þarkým ne de bir aným var,
Mecalim mi var sanki sensizliði kavrayacak kadar?
Tek çöl gülüm sensin içimde bir yerlerde,
Sulardan daha çok sevgin gerekir, sensiz bu bedene...

Yokluðunda sürme çekiyorum gözlerime,
Gözyaþlarýmý görsünler diye,
Yokluðunda sürme çekiyor zaman gözlerime,
Belki içimde aðlayan bu ninniyi ,
Anne ne demek bunu iyi bilsinler diye!
Taþtan yastýklar yerine annelerine sarýlýp gülsünler...


Göz müdür gülen?
Yoksa gülen gözlerde midir yaþ?
Ben bunu çok iyi biliyorum anne...

Puslu vadilerimde görüyorum yüzümü,
Ben seni de, sensizliði de çok iyi biliyorum anne!

Çocuklar yaz rüyasý görürken sýcacýk evlerinde,
Ben sensiz kýþ günlerinde üþüyorum anne!

Sosyal Medyada Paylaşın: