yitti, bir karambole geldi de sanki ve büyüdü gözümde deve kadar sokulmuþtu en sevgili yüzüyle dizeler akýp gitmiþti nehirde dupduru açýða çýkmýþtý insan bütün duygularý insana ait çözülür gibi en dolaþýk düðümler
önce sen demiþtim özlemle hem de yýllar içinden kayboluþunla ne büyük acýlar yaþamýþtým ki çýkmýþtý sevdan gölge içinden
yýldýzla yetinmemiþtim hem aysýn demiþtim getir ay/ýný tepemden yansýt alem yola çýksýn ferinden karanlýk sokaklara nur gibi doðsun
gel otur yanýma, aþk sofraný kur kýr dizini sevgiye, seccadesine alnýný sür sen bulunmaz mücevher susturulmuþluðum
taþ çatlasýn secdede kul insan olsun inmesin yere aþkla kalkan yumruðun o aþk ki besler aþýklarýný vatanýn!
sonra demiþtim kim bu ölenler, niçin öldüler adý yüreðimizde önde gidiyor bir avuç umut sundular bize küllenmeyen sevdalarda dizimiz elimizi açtýðýmýzda dua, amin!
yerde kalmayacak ölünüz!
4. 8. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.