boðuk bir sela’ya açýlýyor gözlerim kaç sabahtýr
yaðmur yaðacak gibi telaþlý bulutlar
rüzgar öfkeli
daðýtýyor saçaklarda barýnan serçeleri
kaç günün akþamýdýr güneþ gözlerime batýyor
renksiz bir hüzün oturuyor penceremde
çayým dem tutmuyor
unutuluyor þehrin koynunda düþler
kaç þarkýdýr bilmiyorum
kulaklarým duymuyor
sesimde alaz bir sancý yuvarlanýyor
ne zaman açsam aðzýmý
kaç zamandýr çarpýþýyor yýldýzlar
ben dilek tutsam
yolunda gitmiyor hiç bir þey
her þey
hiçliði doðuruyor
bayram gelmiyor çocuklarýn gözlerine
melekler þeker daðýtmýyor
ne giysem
yakýþmýyor üzerime
bir beden büyük geliyor yokluk
konuþmuyor ellerimle gözlerim
yüreðimin
sel basýyor içini
aklýmdan aklýn geçiyor
firara meylediyor fikrim
unutuyorum bildiðim ne varsa
rengini unutuyorum çocukluðumun
sarý saçlý bebeðimin ismini
gözlerimi acýtan resmini
en kötüsü
kendimi unutuyorum