bende unutacaksýn sandým gözlerini, öyle baktýn kavuþmayacaðýný bildiðin bakýþlarla
alem, bir çift sevgiyle ve umutsuzca bakan gözlerin içindeydi dem çekilirdi orda, ekin ekilirdi bir çocuk sýrtlanýrdý uçurtmasýný tepelere týrmanýrdý
dað dað yükselirdi günlük sorunlar boyut deðiþtirirdi baktýðýn yönde yeni düþlerin sürüden ayrýlan koyun takip ederdi gölgesinin izini birleþtirmeyi denerdi, kesik kesik kollarý
bende kaldý sandým gözlerin, öyle kaldýn içinde çare aradým çýkmana, çýkmaya o dikenli yolsuz araziden kaldýn bir çift yalnýz bakýþýn içinde kollarýn baðlýydý, kýmýldayamadýn bütün sevdalarýnýn tarihini okudum gözlerinde yalnýzlýða savruldun
kimbilir bir daha ne zaman karþýlaþýr bakýþlarýmýz herkesi görür, birbirimizi görmeyiz ölüm perdesi gibi bir perde iner de gözlerimize kurur bütün damarlarý hayatýn bir geçit bulamayýz sinyal veren hayata!..
2. 8. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.