o nasýl bir yoldu
çözmeye koyuldu renkler
dikenli düðümleri
yolken yola aday bir yolcu
suretinde açýlmýþ ayçiçekler
harmanyeri
insan
savrulan ekinlerde yerini arayan hayat
ýþýðýn resmi
resmin ýþýðý
duymayý gönderdi feryat, kan içinde
kendinden baþka
olmadý anlayan
dümdüz aktý oysa sular
ikiye ayrýlmadý ki köprü
yolcusu her zaman silik
çýktý kendinden
hem de nice zamandýr
bir kýrýk ekmeði yudumlar gibi
ölüme yürürken
ardýnda yüzü gibi
sarý benizli insanlar sürükledi
umuda daha ne çok vardý
her insanýn umut benim diye
göðsünü siper edeceði günlere
ölmedi
31. 7. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.