Yerle Yeksan
Bulmaktý niyetimiz kaybettiðimiz özümüzü
Aramak, bulutsu bakýþlarýmýzda giz düþümü
Ýzbe yollarýn karanlýklarýnda kaybolan bendim miydim sadece
Öyleyse günaha bu kadar teveccüh niye
Düzen þimdi mi deðiþmiþti, yoksa böyle miydi evvelce de
Kim bilir bundan da kötüydü belki de…
Ýnsanlýðýn gündüz gözü yolunu kaybettiði bir zaman,
Ýplik iplik nur oldu indi Kur’an
Ýnsana dair ne varsa olduðunda yerle yeksan …
Nefesi boðan bir istek gelir, günü geldiðinde
Günahlar yankýlanýr mabedi boynuna asýlý ilmeðin düðümünde.
Her nefes ilmek ilmek sýkar boynunu son nefesinde
Sallanýr ruhun günahkar bedeninde.
Günahkâr olduðunu bildiðin halde
Günahsýzlýðý yazmak, riyakârlýk deðil miydi
Susmaktý belki efdal olan ama susmak da bize aðýr geldi
Konuþsan ar gelirdi dünya, sussan dar
Ciðerde solan yankýlý nefes, sanýrsýn körüklenen har.
La mekân mýydý bu cana gerçek memleket
Bu yüzden miydi daraldýðýmýzda mekansýzlýðý özlemek.
Her yerde ya da hiçbir yerde olmak.
Var olmak ya da yoklukta kaybolmak…
Her daim ikilem.
Müþrik kimdi þu halde
Arada kalan mý, arafta konaklayan mý?
Kaç ve göç arasýnda mý tükenecekti ömür.
Sebepler sonuçlarý doðuruyordu
Sonuçlar sebeplere gebe.
Önce gündüz mü yaratýlmýþtý yoksa karanlýk gece.
Dairenin baþlangýcý nerde?
Canlý ruhlarýn ölü bedenleriydik
Zihnimiz, bilinen bilinmezlikleri kemiren kurt.
Yenmekle tükenir deðildi bu yurt.
Bilinmeyen,
Çözülmeye namzet bir bilmece
Epi topu bir kaç hece.
Peki, öyle miydi gerçekte.
Cümlelerim kavrulur bilinmeyene düþünce
Sýð düþlerin yamacýndan düþerim hatýralara sarýlýnca
Giz’e bürünen karanlýk bakýþlarýnda korkak dehlizler ürpertir
Titrek nefesimle, cadde dolusu dört duvar bakýþlar eþliðinde
Yüzsüzlüðüme bakarým
Her bir karenin seyri nice hüzünlere gebe.
Naciye ÜRÜN-Serdar ÖZYANIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.