AYRILIK ZAMANLARI
Sevdaný, yüreðimde yanan bir kor belledim
Yokluðunda, o koru söndürmedim, külledim.
Ayrýlýklar, soðutup kararttýkça ateþi
Hasretinle yeniden tutuþturur, yellerim.
Ben, böyle, caným gibi korudum o ateþi,
Geceme mehtap bildim, gündüzümün güneþi
Zor dayandý firkate, bu gönül çilekeþi
Öksüz çocuklar gibi, sensiz kalan ellerim...
Uzadýkça ayrýlýk, geçmiyor sanki zaman,
Gökyüzüm mavi deðil, her yer gri bir duman...
Hicran, hasret, tahassür, gücüm tükendi, aman
Þiirler söylemiyor, lâl oluyor dillerim.
Vefasýz bir buluttan boþalýr zalim saðnak,
Söndürür o ateþi, ne od kalýr, ne ocak...
Korkarým, bu tufanda, saplarý kýrýlacak,
Boynu bükük bakacak güz bahçemde güllerim...
Ünal Beþkese
::::::::::::::::::::::::::::::::::
firkat........:ayrýlýk
tahassür:sonu gelmeyen hasret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.