ezik olunca insan ses de ezgin çýkar az kalmýþ gibi ölüme, ya da ölümün sesi çýtýrdayýp kýrýlýr her bir yanýnýz daha ilk karþýlaþmada düðümler eklenir sonra yaþamýnýza nerde keyif çatýyor, sorarsýnýz düðümleri atan usta
usul usul çýkar merdivenlerden dudaðýnda garip bir çizgi gülüþle güler mi yoksa aðlar mý bu ses çözemezsiniz avuçlarýnýza bir dolu hüzün býrakýr pazarda sattýðý meyve, sebze her neyse küçük bir poþet sarkar aþaðý aþaðý içinde siz çürürsünüz
göz pýnarlarý kurumuþ iki kara göz bakar çok yoksul ve karanlýk odalardan küçük hesaplar yapar orda insanlar küçük hayat hesaplarý anlatýrlar makinada doðranmýþ parmaklarý hiç kurul’a’mamýþ düþleri
inandýrýlmýþtýr eksik etekliðine kabul ettiremezsiniz böyle olmadýðýný farký olmadýðýný erkekten bizim oralarda erkeklere deðer verilir der ona baðýþlanýr mal kadýnýn kocasý vardýr þansýna kalmýþ,bakarsa bakar
ondan beklenir her þey çoluk çocuk büyür ellerinden unutur kadýnlýðýný kader der boyun büker
Fadime’lerden biri iþte genç yaþta dul kalmýþ, beþ çocukla baþýnýn çaresine bakmýþ yalnýz baþýna kardeþten, çocuktan kaç darbe yemiþ yine onlar için üzülür yaþlý bir kadýn için karýsýný boþayan oðluna kýzar, çocuklarý düþünür gelini berberde çalýþýr iyiki, sevinir
evin olmasýndan büzülürsün karþýsýnda bir göz evi olsa, altmýþ beþ yaþ aylýðý alýr muhtacý kalmaz çoluk çocuða kendi baþýna oturur bir onartabilsem der köydeki evi gösterecem orayý devlete sanki çok varmýþ gibi ellerinde çocuklarýn onlar bakar diye maaþ baðlamaz
çýkýp giderken küçük kýz torunuyla annesi otuzbeþ lira günlük ücretle iftar saatine kadar viþne toplayacak beni bunalttý anne diye kusura bakma seni rahatsýz ettim þimdi parkta sallanacak salýncakta bacaklarým kireçlendi zor yürüyorum dedi n’aparsýn çocuk bu hiç bir þeyden anlamaz
daha sonra gel yine dedim, kardeþlerim vermezse fitresini düþünürüz birþeyler!..
22. 7. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.