/Ya Rab bu kan kokusu, bu sessiz çýðlýk nedir
Ayrýlýðýn azabý kaç mevsim kaç senedir
Eðilemez mi gönül bükülemez mi kader
Törenin gazabýyla kaç hayat oldu heder/
I
Adamýn serzeniþi…
Ey sevgili aþk susmak, kalp ölmek midir böyle
Bu kadar solgun, bezgin deðildi bakýþlarýn
Ey sevgili aþk soðuk, ruh donuk mudur söyle
Kalk topraktan üþürsün susar kan akýþlarýn
Duy beni Ya Rab iþit hayatýn yolu nerde
Çekildi gözlerime acýlardan bir perde
Sus gönlüm bir an deðil konuþma ilelebet
Nefesim toprak oldu, zikrim göðe sýðýndý
Kes cezamý Allah’ým tutukluyum müebbet
Vaktin aðýr külfeti üzerime yýðýndý
Bile bile iþler mi insan böyle günahý
Kim eder ki bir kula bu kadar büyük ahý
Neden yatýyorsun ha neden kanlý bedenin
Yakýþmýyor sevgilim sana bu beyaz kefen
Bak, yine yalnýzýz biz, yok bir dua edenin
Hilâl gökte kayboldu, aydýnlanmýyor gecen
Oysaki kördüðümü inanmýþtýk çözmeye
Ýlmek ilmek acýyý ant içmiþtik ezmeye
Sarýl sevgilim sarýl, kaybolayým sar beni
Müjganýn bir ok gibi saplansýn yüreðime
Keman yayýydý ebru, artýk susturdu teni
Yýldýz ol düþ geceme, tutun yâr dileðime
Ki sensin gülizârým al güller haram bana
Derbeder Mecnun gibi geliyorum yâr sana…
II
Vakt-i vuslat
Elinde sivri býçak dönüp aðabey eve
Öptü baba elini, gururluydu, mutluydu
Kardeþinin yüreði dönmüþtü kor aleve
Namus bekçisi baba ne kadar da kutluydu
Deðiþmezdi bu gaflet yýkanmýþ beyinlerde
Taptý ölümü gafil, töresel ayinlerde
Kapýyý açar açmaz görünce sevdiðini
Yýðýldý yere adam, düðümlendi boðazý
Bile bile topraða verince sevdiðini
Kadere isyan etti nasýl olurdu razý
Bir hayli geçti artýk bunu düþünmek için
Ailesine nefret duymuþtu için için
Þakaklarýnda soðuk esiyorken fýrtýna
Yaþamak ihanetti, nefsine, nefesine
Vakt-i vuslat gelmiþti ediyordu iltica
Kapýlmýþtý bir kere ahiret hevesine
Çünkü tek yerdi cennet gözyaþlarý akmayan
Cinayeti kutsayýp sevene hor bakmayan
Sedasýzca can veren pervaneler misali
Sevdanýn azabýný býrakýp yeryüzünde
Zehri içip bekledi adam aþka visali
Ve acý bir tebessüm þekillendi yüzünde
Kýyamet gelmiþ miydi ne zaman üflendi Sur?
Sevmek miydi tek günah, yaþamakta tek kusur…
/ Aþk yolunda aðladý hilâl göðün koynunda
Sanki bir urgan vardý mutluluðun boynunda
Vakt-i ölüm gelince cellatlar aldý caný
Aþk yolunda bu matem sardý bütün cihaný/
Seda YÜKLER