Şiir Militanı

Yoksunluðunu hasret eylediðim gecenin öperim dudaklarýndan.
Cebimde hiç sensiz çýktým hayat alýþveriþine!
Kimse bana seni vermedi ve yoksulluðunda düþtüm aþk denizinin sokaðýna.
Þimdi gittin.
Yani þimdi deðilde uzun zaman oluyor gideli.
Amma daha þimdi gibi...
Yüzünü yeni görmüþ, sesini yeni duymuþ gibiyim.
Gene de gitmeseydin ’eskiseydin.
Seni ben çok sevdim.
Bilmem ki sende sevdin mi beni?
Param yoktu ’gittin...

Þimdi gerçekten çulsusuzum!
Sevgilim.
Benim en büyük zenginliðim sendin.
Ben bu dünyayý hiç sevmedim.
Yukarýda Allah þahit; ne senden ne bu dünyadan gidemedim.
Senin gibi deðilim...
Hissizim ve güçlü...
Ve...
Boþ ver.
Kýyabilsem sana söylerdim...
’
Tanrýnýn "rec" tuþuna basmasýyla baþladý yaþamak.
Tüm sevmelerimde "pause" tuþladýklarýndan beridir aþklar ’ stop...
The bitti yavrum.
Yan sen derdine yan.

Gözlerimin önüne ne döküyorlarsa, yaðmurlarým bedenimi sonra da seni yýkamaya mecbur.
Tüm ihanetleri bir yana býrakýp;
Sana baðlandýðým her gün ’ bir kez daha azalýyor dünyaya olan güvenim.
Ya gene delirirsem geceleri!
Veyahut eserse rüzgarýn baþka ülkelere.
Mutfaktan gelen týkýrtýlarýn olmadýkça, ne yaparým bu þehirde o zaman ben ?
Þarkýlarýn müziðini kýsmasýnlar lütfen.
Ve bozulmasýn þiirimin kafiyesi.
Bu boþluða baþka türlü dayanamýyorum çünkü.
Çünkü; adýmý seninle daha iyi hissediyorum...

Hasretini recm edip hiç yaþayamadýðým baharlara,
Yokluðunun duasýyla gidiyorum rükuya
Secdemdeki acý ile uyanýyor sensizlik.
Avuçlarýmý açýp ne zaman dilesem seni,
Kapý önündeki paspaslar kayar gider ayaklarýmdan.
Baþým duvarlarda gene bak!
Kalk bak; kansýz revanlarda kalbim.

Duvarlardýmdan resimlerini kaldýrdýklarýndan beridir,
Seni düþününce bana suçlu gibi baktýklarýndan beridir,
Yüzümde geceye dökülen yaðmur bulutlarý.
Þimdi en büyük gündüzü yaþamak isterken seninle,
Sustur beynimden gelen “cehennetin” çýðlýklarýný.

Ýnsanlar yaþamak diyor senden sonrasýna.
Ölümü bilen ancak Tanrý’dýr diye vurulan kilise çanlarýnda,
Tüm günahlarýný asarken adamlýðým,
Bir tek Allah biliyor seni çok sevdiðimi.
Beynim gidik sevgilim!
Defalarca kendimden geçtiðimi ve milyarlaca öldüðümü de ben biliyorum!

Biliyorum yahu biliyorum;
Seni yorgan etmek istediðim gecelerde; kar tanelerin bedenimi kaplamasýyla duyduðum acýyý,
Yumruklarýmýn ardýndan; karanlýðý yontarcasýna seni aradýðýmý, ne yazýk biliyorum.

Bir kadýn savuruyor saçýnýn fönünü
Bir adamýn parfüm kokusu ile sersemliyorum.
Sonra bir çocuk düþüyor dizlerinin önüne.
Liseli iki aþýðýn titreye titreye öpüþmesine sahit oluyorum.

Hepsi aþk’ýn mabedinde yükselirken arþa
Ellerime dökülen dirhem dirhem kimsesizlik.
Kimsesizliðimin adý sensizlik.
Bir þehir militanýnýn kafama attýðý taþla kalkýyorum yerden.
Sonrasý, senden sonra.
Senden sonrasý ‘ þiir militaný.

Sosyal Medyada Paylaşın: