aþka zýmbalanmýþ
kalbi ferahlatan hayalin yükünde yaþam
düþleri kaynatýp
sözlerin çekirdeðini süzse de
dokunduðu her yer.
yarýnlarý
ne intiharý
ne de büyüyen büyüsü
her þey
yansýz sevdalar hükmünde
özlemi kabuk baðlamýþ
çehresindeki omuzlarda
erdiði ne varsa
içselliðinin acil yeminleri gibi
aþkýn gözlerinden kopan
iyileþen sabýr
bir toplu his acýsýnýn eksik mizaný
ruhun nefesini çeken
hayal sarnýçlarý
kendi ayak ucuyla
günlerin senli baharlarýnda
sor istersen
huzurum….
....