Umurumda Bile Değilsin
Neredesin,
Mutlu musun,
Özlüyor musun beni,
Acýyor mu için?
Umurumda bile deðilsin…
Saatin kaç olduðunun önemi yok, senden sonra zaman kavramýnýn anlamýný yitirdiði o baþlangýcý ve sonunu kestiremediðim boþluktayým.
Ve ben ölürsem,
Akrebi ve yelkovaný kýrýk bir saatin kadranýna gerin gövdemi, Ýsa’yý çiviledikleri çarmýh utansýn köhneliðinden…
Ben sana hep susmuþ olacaðým…
Þikayetçi olduðun suskunluklar, beklemediðin bir anda uðultu olacak kulaklarýnda.
Gözlerine bakýþýmý özleyeceksin,
Dizime yattýðýnda saçlarýný okþayan dokunuþlarýmý,
Herkesin senden almak istediði þeyi, kendi nefsimden bile koruduðum gelecek aklýna.
Hatýrla!
Iþýktan utanan tenlerimizin karanlýktayken kýyafetleriyle vedalaþmasý gelsin aklýna. Dudaklarýmýz bir birine kenetlenmiþken, nefesimiz ne kadar uzak olabilirdi ki birbirimizden?
Ve birbirimizin ciðerlerinden aldýðýmýz nefesler gelsin aklýna!
Oysa karanlýkta tüm tenler aynýydý,
Karanlýk ýrk ayrýmý yapmýyordu,
Ten seçmiyordu,
Renk,
Koku ayýrmýyordu karanlýk…
Sýkýca bel köküne sarýlýp yatmak yetiyordu; koynunda uyumak, uyandýðýmda senin kokunla uyanmanýn hayali çocukçaydý belki,
Ama karanlýðýn nefsi kýrbaçlama seanslarýnda, bir tek senin…
Sadece senin kirpiklerinden öpüp uyumak…
Tarifi,
Ýzahý,
Anlatýmý yok bu duygunun…
Neredesin,
Mutlu musun,
Özlüyor musun beni,
Acýyor mu için?
Umurumda bile deðilsin…
Çünkü sen beni hatýrlaya mecbursun, sevmeye de…
Sen unutmak istedikçe yüreðin hatýrlatacak beni sana. Koruduðun, sona sakladýðýn ne varsa, bir sona ulaþýp öyle kolayca kaybettiðinde…
Gözlerine hiç bakmadan, güdümlü bir dudak dudaklarýna kilitlendiðinde,
Hýrpani bir seviþmenin ardýndan, her þeyini sunduðun adam “zaman hayli geçmiþ” der gibi saatine baktýðýnda, ve hatta seviþmenin ardýndan tek bir kelime etmeden kendi eþyalarýyla kucaklaþýp senden uzaklaþtýðýnda…
Sen, benim seni sevmemi hatýrlayamaya mecbursun!
Öpüþümü,
Dokunuþumu,
Uyuduðunda saçlarýnla konuþmamý…
Sen deðil belki, ama ruhun özleyecek hepsini…
Ki ben…
Seni hala deliler gibi seviyorum!
Nasýl umurumda olabilirsin ki, her an aklýmda ve yüreðimdeyken?
Ve sen ne yaparsan yap, kiminle olursan ol, dilediðince küfret bana… Atmayacaðým seni nefes aldýðým o ufacýk yerimden,
Ve sen benimle yaþamaya mahkumsun, öldürmeyeceðim seni, ki ben senden önce ölmezsem…
Umurumda deðilsin, anlýyor musun?
Çünkü omurumdasýn!
Ýçimde,
Yüreðimde,
Kanýmda,
Her zerremde’sin…
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.