Sana İhtiyacım Var
Sesin,
Dokunuþunu unuttuðum dokun,
Kokun…
Sana ihtiyacým var; hani, nerede ellerin?
Yüreðime dokun…
Düþün ki;
Yalnýzým,
Çocuðum üstelik,
Kan aðlýyor gökyüzü ve karanlýk, zifiri…
Düþün ki çýðlýklar kopuyor kulaklarýmda,
- gitme!
- git…
- -me…
Düþün ki;
Açým, yürüyemiyorum ve konuþamýyorum bile!
Çocuðum iþte,
Sen bir anne kucaðý,
Sen, ayaklarýnýn altýnda saklý cennet yarýsý,
Alýn yazýsý,
Kalp aðrýsý,
Gönül sýzýsý…
Ahh anlatamýyorum,
Sana ihtiyacým var, öldürecek beni bu sensizlik!
Korkuyorum…
Düþün ki;
Ýki kiþilik bir masada yalnýz oturuyorum.
Mumlar yangýn yeri, cehennem…
Ortada bir kadeh,
Bir tarafý kýrmýzý bir ruj, ben tarafý kýrýk bir düþ…
Gözlerin diyorum, cennet.
Bakýþlarýn sýrat…
Ben karþýnda teþebbüs ettiðin o en büyük günah,
Sürünüyorum...
Ýnceldiðin yerden kop artýk!
Yorgunum diyorum,
Bitkin ve gözlerine düþmeye hazýrým.
Sana ihtiyacým var,
Cehennem de olsan, cehennemde olayým…
Ýzin ver,
Býrak yansýn avuçlarým, biraz sarýlayým…
Bilmezden gel beni,
Sevmezden gel,
Görmezden, duymazdan gel hatta,
Ama gel iþte,
Çok ihtiyacým var sana…
Düþün ki;
Dibini bulan kurumuþ bir denizsin sen Sahra’nýn ortasýnda,
Ben yaðmur duasýna çýkmýþ bir balýk...
Anla…
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.