Sadece Bil İstedim...
Nasýlsýn,
Yolunda mý her þey, dikkat ediyorsun deðil mi kendine?
Kalýn giyin havalar soðuk, sabah erken kalkacaksýn hadi uyu artýk, geç kalma, koþma, düþme, seni sevdiðimi unutma, boþ ver üzülmene bile deðmez, hadi gel seveyim saçlarýný, her þey daha güzel olacak…
Diyemiyorum sana…
Kapýna komþu da deðil ki kapým; kulak misafiri olsam, hani arada da olsa duysam sesini.
Yemin ederim sarýlmak falan da deðil niyetim; þöyle uzaktan da olsa görmek, iyi olduðunu bilmek de yeterli. Yanlýþlýkla bile aramýyorsun ki bir bahanem olsa “nasýlsýn” diye sormaya…
Özlemek böyle bir þey iþte,
Yarýsý merak, diðer yarýsý meraktan ölüm nedeni…
Bu arada þunu da bil;
Ýlk “seni seviyorum” derken dudaklarým titriyordu ama fark etmedin. Ýyi de oldu aslýnda, yalan söylüyorum sanacaktýn belki, cesur deðilim, içten deðil ya da… ne bileyim, sanacaktýn bir þeyler, her neyse ne iþte…
Olabildiðince gerçekçi olmaya çalýþtým bunu söylerken. Hep hoþlanmýþtým daha önce, beðendiklerim de olmuþtu ve hatta…
Çünkü ilk kez sevmiþtim… O zaman söyleyemedim, þimdi bil istedim.
“seni seviyorum” derken dudaklarým titriyordu,
“sahiden bitti mi” derken sesim,
Bilmeni istediklerimi yazarken parmaklarým titriyor þimdi.
Bir yalvarýþ deðil bu, yalnýzca oku ve geç.
Sadece bil istedim…
Ne kadar zaman geçerse geçsin, hangi öznelere iyi geceler öpücüðü verirse versin tenlerimiz,
Seni hala titreye titreye seviyorum, biliyorsun aslýnda…
Yine de bil istedim…
Sadece bil,
Ýstedim…
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.