yüzünü anýmsarým bütün ayak altýnda ezilen kadýnlarýn hüznü bir arada toplanýr derin çizgilerinde alnýnýn en acýklý türküler geçer izinden sendelenir
senin alnýn bir patiska kadar düz ve temiz kara lekeleri eli karalar koyardý beyaz bir papatya silerdi inanki dokunsalar düþlerinin kalbine bir yüzük takamazlar aldatýþlardan sonra bakýp gülemezlerdi arkandan sen dili lâlim saf kadýným ahrazým adýný kimse bilmiyor annenden baþka sana Þahinde diyen olmadý Þahin derdi yaþça büyükler küçükler hiç duymadý
yüzünde beyaz atlý prensini beklerdin alenen gösterirdin herkese herkes bilirdi ki yine biri aldattý seni kirli oyunlarýna buladý yüzünü dilsiz hayallerini sildi pembe düþlerinle oynadý!
bir köylü dedeye verdiler günün birinde evim dedin sarýldýn eþekli dedenin derdine kýsa sürdü ýþýmasý yüzünün ekin ekmek yollarýnda kocan mý desem deden mi birgün öldü
yüzüne þaþkýnlýðýn umutsuzluðun izlerini çizerek geri geldin iki göz odasýna belediyenin ve ölüm hiç yaþamadan geldi hiç duymadan anlamadan ne pislik olduðunu insanlarýn sevgiyle gülerek kapadýn gözlerini yüzünde cenneti gördüm yemyeþil çimenlikte!
15. 7. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.