bir komþum vardý, adý Türkân Türkân Þoray’la hiç ilgisi yoktu bir deri bir kemikti gülünce at gibi sýrýtýrdý diþleri nasýl girerdi erkekler koynuna kadýna mý acýyayým erkeklere mi?
annem fasulye ekerdi diðer sebzelerin yanýsýra arada verirdi komþulara ver bir de Türkâna götüreyim dedim annemin gözünde Türkân kötü acýndýrdým annemi ihtiyacý olmasa bu iþi yapar mý dedim bak dýþarda etamin iþliyor çocuðu hasta belliki kazancý yetmiyor yoksa kim çeker bir sürü pis herfin derdini annem al götür dedi fasulyeyi
Türkân sevinerek aldý elimdekini onun ölü gözlerinin ýþýmasý bence dünyaya deðerdi saðol abla dedi Allah razý olsun!
14. 7. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.