KALBİMİN İZİ

Kapattým kalýn kapýlar gibi kalýn kapaðýný yüreðimin.
Kalýn bir kitabýn incecik sayfalarýnda sararan gül gibi ruhum.
Kelimelere küstüm, cümleler sokak çocuklarýnýn mutluluðu gibi aç, açýkta.
Rüzgar deðse sarsýlacak gibiyim.
...

Çoðu zaman kendi halimde düþünüyorum.
Kimseler sorup yoklamasýn diye yüreðimi uzaðým kendimden.
Hissettirmiyorum... hasta bir adamýn esrarla uyuþturulmus bedeni ruhum.
Gül kuruyor incecik kalýyor sayfalar arasýnda.
Anýlarla sararýyor soluyor unutulmuþ sayfalar kalabalýðýnda.
Rüzgara karýþýyorum, bir tek kalbimin izi kalýyor ruhumun gökkubbesinde.



Sosyal Medyada Paylaşın: