GÖNÜL YARASI

Yine gözler aðlýyor hýçkýrýklarla,
Dertler kusuluyor feryatlarla,
Belki yanýyor sigaralar yavaþça,
Çekiliyor yanan ciðerlere garipçe...

Kimisi kahrediyor kadere,
Döküyor dertlerini masaya.
Kalp kýrýklarýný toplamaya çalýþýyor,
Sanki ömrünün son anýnda.

Beller kambur,gözler kan...
Hayat erken yüklenmiþ onlara!
Kalpte ve dilde tek bir umut...
Yarýnlarý yarýnlarý yaþamak.

Mutsuz olanlar sabahlarý bekler,
Her sabahta bir umut gözler.
Güneþ doðunca gelmezse beklenen,
Üzgün girilir yataklara.

Arýlar dolanýr sabahlarda çiçekleri,
Garipler izler bu manzaralarý.
Çiçek görülünce yine o gelir akla,
Süzülür gözlerden yaþlar yavaþça.

Aslýnda suçlu olan gönülde olsa da
Suçu hep garipler üstlenir.
Terk edilmeleri yetmezcesine,
Kendilerine bir tekme daha atarlar.

Çok acýr derin gönül yaralarý,
Ölmek bir kurtuluþtur belki.
Denerler ölmeyi ama yapamazlar,
Dünyada onu yalnýz býrakamazlar.

Aydoðan Ekici
Bu þiiri, 05.07.2013 tarihinde saat: 00.38 de yazdým.
Tüm okuyucularýma saygýlarýmla...

Sosyal Medyada Paylaşın: