Savrulur ömür
dört bir yana
isyan nefes alýr
barut kokusunda.
Yanar ateþ
önünde bir dünya
Yaþlanýr hayat
bakar pencereden.
Anlamaz çocuklar savaþý
anlamaz öfkeyi
anlamaz ölümü....
Anlamadýklarýný yaþarlar
ayaklarýnýn dibinde.
Sarýlýr kefene umutlarý.
Yüklenir küçük bedenlerine
Açlýk...yoksulluk ve acý...
Çalar saat gibidir yürekleri
Biri dur demeli artýk
geleceklerini çalanlara.
Issýz haykýrýþ
bir yýldýz gibi
kaymalý gök yüzünden.
Dilek tutabilmeli
dökülen gün ýþýðýnda
kardelenler...
Düþer çiy tanesi yapraða
Nemlenir;
Bir çocuðun göz bebekleri.
Titrer göðsünde
zamanýn dokunaklý sesi.
Harmanlanýr tutsaklýk
Ýnsafsýz nefeslerde...
Eritir güneþi Mayýs
yok eder beyaz örtüyü.
yeniden doðar
kara kýþta
Kardelen çiçeði...
Mavi...
sarý...
Beyaz...
Ýlle de Beyaz inadýna...
Sazlar tel deðiþtirse de
Türkü ayný türkü.
Býrakýr rengini
baþ kaldýrýr siyasete.
Devir teslim eder
akrep ibresi.
Kýskývrak döner
Bitmez kar gibi þiir...
Yeni aþklar doðar
solur kar çiçeði.
Okyanus katýlmýþ sesi.
Örter tüm kirlilikleri
sevgi,barýþ,aþk çiçekleri...
Çevirir topacý
Dökülür;
Gölgelerinde yoksulluk
Ýçerler güneþi
toprak kaplardan
Kýrmýzý yanaklý
erik gözlü
masum çocuklar...
Çocuk ýþýklarýmý adýyorum ben de;Ölüm parkýnda oynayan, oyuna doymayan tüm çocuklara...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.