Hatýradan kývýlcýmlar Daðýlýr geceleri gökyüzüme Hep ilk parlayan Süreyya yýldýzýdýr Son sönende Tutuþur birden buz tutan yalnýzlýk Bir kývýlcým yeter yangýný körüklemeye Ateþ o an, Sadece ateþle söndürülür
Batýdan doðar güneþ Bir kiyamet deðil bu, .. sanýrým Galiba baþým dönüyor yine sonra, Bir düþ satýn alýrým çocukluðumdan Bilirim Bedeli aðýrdýr Saniyeden seneler Hep iki mevsim Asýrlara demir atmýþ saatler Hep milattan öncesi Ah imtihan ! Ýki nefes arasý Sýrattan keskin Alýndýðý müddetçe ateþten kor nefes Geçer durursun hep o uzun yoldan
Soran olur bazen Þiirlerde hep hasret hep özlem neden Hani demiþ ya Þemsi Tebrizi :
‘’ Hüzün ki en çok yakýþandýr âþýklara. Yandýk, yakýldýk; ama hüzünden yana asla yakýnmadýk. Ne de olsa biz mahzun bir Peygamberin ümmeti deðil miyiz? Hüzün taze tutar aþk yarasýný. Yaramdan da hoþum, yârimden de…’’
Bizde biliriz çiçekli böcekli yazmayý Daldan dala atlamadýðýmýzdan Beklemekten usanmadýðýmýzdan Olur ya hani, Dünya hali Biraz solunca gönül bahçemizin tek çiçeði Baþka gül koklamadýðýmýzdan.
3.7.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Üveys Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.