I dört ses karýþtý botanda -aþk kurþun sesine karýþmaz- biri özledim seni diyordu on yýldýr ayakta uykumu kopan kolumu özlediðim gibi yine de anlatamýyorum diyordu sana kurduðum her tümcede daima bir sözcük eksik bu, baþka bir þey bu gelebilsem kurþun dikiþim bir sökülse daðlardan bir ayaðýmý da sana verirdim yoruldun ayakta beklemekten
ben de seni diyordu, öbürü nasýl özledim nasýl ben olsan bilemezsin sen bir bardak suyu tarif ettin bir sulum ekmeði benimkisi bir nehir ekmekse, binlerce dönüm ekini iþle, ekmek yap, öyle bir þeydir
üçüncü ses birinciyi duydu sanki sevgilisiydi anladý sözün tadýndan dördüncü ikinciyi sanki sesiydi hiç konuþmadýlar sessizlik iyi açýklýyordu söylenemeyeni konuþmadan iþitiyorlardý
II aþk þimdi gerekli dedi üsteðmen hýzla uzaðayýz üstünde yerkürenin dünyaya inmek gerek
aþk her zaman gerekli dedi kod adý ‘sevi’ ama þimdi daha çok gerekli aþk þimdi karakýþa bahar þimdi yangýna daha yaðmur yaðmura toprak topraða daha kök köke su aþk þimdi daha çok gerekli dedi paþalar subaylar daðlar dolusu su çünkü dediler hayatýn kaçtý uykusu