Titrek mum alevinde baþlýyorum, Hayatý kaleme almaya. Ýlk baþta cesaret edemiyorum, Ýsyana gebe düþüncelerimi yazmaya. Ellerim titriyor,korkuyorum, Yazdýklarýmýn da beni incitmesinden. O kadar incitilmeden sonra...
Karanlýk dehlizlere kayýyor gözlerim Sanýrým göz kapaklarým kapanýyor usulca. Direniyorum ama nafile, Söz geçiremiyor gözlerim uykuya. Öyle bir uyku ki; Ölümle selamlaþýyor bedenim, Beyaz gelinliðe bürünüyorum.
Sonra bana kucak açýyor, soðuk ve acýmasýz topraklar.
Ýþte o zaman anlýyorum vaktin geldiðini Ve hesabýmý insanlara deðil, Yalnýz Allah’a vereceðimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanfilyürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.