bir gitar eþliðinde yazýyorum halkým diyor sessizliðimdeki sesim tomalar kovalýyor sokak aralarýnda özgürlüðümü ardýmda bir sürü polis ýþýklar gizlemiyor beni
ey karanlýk senden gizlenmiyorum koþuyorum içine içine bir piyano sesi aydýnlatýyor yüzümü gençlerin önümde zýplamasý ayaða kalkýyorum
bir park iþte, yoðurtçu parký gibi deniz kokusu balýk kýpýrtýlarýndan sonra soluduðum sesimi serdiðim aðaç altý sesine katýldýðým insanlar baþlangýcým
ölümü son sayfaya kaydediyorum önüme dikilmiþ oysa kapkara coplarýyla bir köþeye sýkýþtýrmýþ biber gazý ellerimi düþlerim tekmeleniyor saçlarým ellerinde
maske takmýyorum sesim açýkta hedef noktasýnda dimdik duruyorum
geçecek diyor usum özgür günler gelecek
boþuna dolaþýr amerikalý kirleterek topraðýmý çiðnetmemki bir kýr çiçeðimi bile
hediyeler benden deðil!
28. 6. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.