Sen bu yazdýðýmý hiç okumayacaksýn
Bir hayalin vardý
Baþarýlý olmana raðmen
Hayatýn insafsýz çelmelerine takýlan
Kilometrelerce yaya yürüdüðün dikenli yollar
Derme çatma bir (evde)
Çatýdan sýzan yaðmur damlalarý
Sadece kitabý gösteren cimri bir löküs lambasý
Ve anlattýðýnda,
Boðazýn gibi yüreðimi çizen kuru arpa ekmeði
En çokta o ev bozuntusunun
Kirasýný ödeyememen incitmiþti seni
Sen o gençliðinin baharýnda
Daha çocuk sayýlacak bir yaþta
Üstelik savaþta
Üstelik gazeteleri yorgan yaparak baþta
Gurbeti, hiç tükenmeyecek hasreti,
Kiraný ödemeyenlere yardým etmeyi seçtin
Zaten hiç kendin için yaþamadýn ki ....
Okulun daha ilk günü
Sen gibi bende baþarýlý sayýlýrdým
Ama sen gibi banada hayat çelme takmýþtý
Herkes teneffüste,
Sýnýfta bir tek ben, sýralar, birde
Hýçkýrýklarýma karýþan gözyaþlarým,
çaresizdim
Anlamýþtým ta ilk günden sýnýfta kalacaðýmý
Sonra bir ses; Baban geldi dediler
Zar zor toparlandým, belli etmedim
yýkýlmýþtým
Sen giderken hani demiþtin ya : Okul nasýl !
ve tebessüm etmiþtin...
Bilmiyorsun caným Baba
Sen üzülme diye
O tebessümün hatýrýna okudum ...
Dedim ya
Sen bunlarý bilmiyorsun, ve hiç bilmeyeceksin...
28.06.2013