Köyüm

Köyüm

Her sabah güneþ ile, Sivri kaya göz kýrpar
Güvercini, kartalý, maviye kanat çýrpar

Kýrmýzý ile beyaz, evlerde dile gelir
Vatan benim herþeyim, can feda güle denir

Üç köyü birleþtirip, Üçlüce konmuþ adý
Baþka yerde bulunmaz, su ve aþýnýn tadý

Ben bu köyde doðmuþum, havasý çiçek kokan
Soðuk billur sularý, pýnarlardan gür akan

Anýlarýn içinde, dolaþýp duruyorum
Ýçimdeki çocukla hayaller kuruyorum

Geçmiþi düþünerek gülümsüyor yüzümüz
Selam ile baþlardý, dilden çýkan sözümüz

Kücük yeþil mescidde ders verirdi hocamýz
Minikti kalplerimiz, içten idi duamýz

Buðday baþaklarýyla þarký söylerdi diller
Ýmece usulüyle birlik olurdu eller.

Yazýn harmanlarýnda, günlerce çalýþýrdýk
Týnarlar savrulurken, tozlara karýþýrdýk...

Mani ve türkülerle, sevdalar dillenirdi
Hasretin kor ateþi, birazcýk küllenirdi

Çocuklar koþuþurdu, yemyeþil çayýrlarda
Dað çileði toplardýk, çiçekli bayýrlarda

Yeþilin bin bir tonu, baðrýndan selam verir
Derdimin dermaný köy, kederimi giderir

Ben bu köyde doðmuþum, mis kokar al gülleri
Allah’ý zikrederek öter þen bülbülleri

Emine Yýlmaz Dereci
Sosyal Medyada Paylaşın: