T E L G R A F

gündüze serdim geceyi, aydýnlandý yüzü
kav/dan vücudumu
bitmek bilmeyen sýzýlarýmý gördü
sýðamadý içine hüznüm
pes edip, kendime býraktý beni
sevgi kipini unutma dedi
sev kendini / kendini sev…


cennet ve cehennem bileþkesidir hayat
bazýlarýna amortiyi sunsa da
büyük ikramiyeyi sunulanýn da
bir çalýmla düþme ihtimali vardýr hep


düþe düþe öðrenirsin dik durmayý
kimisi daðý aþar, deniz kokusunu solur kimisi
aklýn tuvalinde bir cenaze resmi durmalý
ve hep kendine tutunmalýymýþ kiþi
çokça gördüm/ bildim
ölümün yaþamadýðý yer var mý ki


kim bilir yaþanmamýþlýklarý
pus daðýlabilir
kurumaya ramak kalmýþ bir çiçeðin
bir damla suyla dirilmesi gibi
bekleyip /sabýrla sýnanýnca
gölgeni kovalamadýkça
kazanmak için ýskalananý görüp / belki de
poyrazdan bir meltem doðar yaþamýn kalanýnda
haydi ýslat kuru ellerini
tutun yaþamýn tellerine
bir telgraf çek artýk kendine



Hâdiye Kaptan


Sosyal Medyada Paylaşın: