Adýmlarken hayat yolunu Dizilmiþ önüme engeller Aþmaya çabalarken her birini Zincirlendim bileklerimden ‘’Atsan atýlmaz, satsan satýlmaz’’ Zincirlerin halkalarýna Yeni halkalar ekleyerek Sürükledim bu güne kadar Eteklerimden çekiþtiren Birileri vardý mutlaka…
Bazen de Tam o zincirleri karar verirsin kýrmaya Günü geldi dersin Öyle bir tokat atýlýr ki Suratýnýn orta yerine Neye uðradýðýný þaþýrýrsýn O kýrdýðýn, Sana hep yük olduðunu sandýðýn Zincirleri bile özlersin…
Kalýn, karanlýk duvarlar örersin etrafýna Ne penceresi Ne de kapýsý vardýr Biri gelir Bir tuðlanýn yerini oynatýr Iþýkla tanýþtýðýný sanýrsýn Yüzün, yüreðin aydýnlanýr Çok sürmez O sahte bir ýþýktýr Kendini yalanlarla aydýnlatan…
Ýsyan edersin Öfken yanardað kadar kýzgýn Kimseye akýtamazsýn lavlarýný Yine tek suçlu sensindir Öfkenin lavlarýyla için için Yanar kavrulursun…