Ýçimde korkularýndan sinmiþ Sessizliðe bürünmüþ Özgürlüðü elinden alýnmýþ Tüm sevdiði oyuncaklarý kýrýlmýþ Bir uçurtmayý bile uçuramamýþ Ölüme mahkûm bir çocuk vardý...
Çamurlu ellerinin yüzünü kirlettiði Gözyaþlarýnýn yanaðýnda yol bulduðu Her oyunda ilk sobelenip daima ebe olan Umutlarýna gölge düþürülen Gökkuþaðý renklerini kaybetmiþ Ölüme mahkûm bir çocuk vardý...
Kanatsýz bir melek can verir Ölüme mahkûm çocuðun canýna Kana kana nefes almadan içmeye çalýþýr Mevsimlerden baharda bulur kendini Sek sek oynarken taþý hiç sekmez Ýp atlarken nerdeyse bulutlara tutunacaktýr Canlarý çoðalýr yakar toplarda Ýstop da ardýna gizleneceði aðacý vardýr Yüreðinin en kuytu, en güzel yerine gizlendiði Saklambaçta kimse bulamaz…
Mavi beyaz semada Beyaz mavi uçurtmasý Tellere, aðaçlara takýlmadan Salýnýr tüm endamýyla özgürlüðe Küser çocukça Çocukça da barýþýr…
Kanatsýz meleðini kaybetme korkusu Sardýkça ruhunu susar tüm bildiklerini Bir âmâ kadar kördür gördükleri karþýsýnda…
Oysa Kanatsýz melek çoktan býkmýþtýr Ve yol almýþtýr Yeni yüreklerde yeni çocuklarý diriltmeye…
Bir anda Verdiði umutlarý alýr çocuðun elinden Bir daha dirilmemek üzere Yalancý mutluklar arasýnda ölmüþtür çocuk…