Ýki göðsümün arasýnda Yumruðum kadar bir yumak Kurulmuþ keyfince Yutkunmama izin vermeyen Her nefes alýþta Sýrtýmdan ciðerlerime doðru yol alan Tatlý bir acý soluðumu kesiyor…
Beynimin kývrýmlarýnýn arasýnda Saklanmýþ meðerse Tadýlmamýþ bir duygu kemirirken düþünceleri Her diþ darbesi ýsýrýlmýþ hissi uyandýrýyor Ardýndan baþlangýç yeri belli olmayan Ve hiç sönmeyecek sonsuz bir har Kavuruyor bedeni Öyle bir yangýn ki sönmesi imkansýz…
Sabýr dileyerek can hýraþ Tutunmaya çalýþýrken umuda Göðüsteki yumru tekrar giriyor devreye Ben buradayým diyor varlýðýyla Bu acýyý hissetmektense ölümü diler oluyorsun…
Ýki yol var önünde Ya yavaþ yavaþ bu acýyý çekerek Yaþamdan uzaklaþarak ölüme mahkûmsun Ya da bu duygularý hissetmene sebep olan Girilen bu girdaptan çekip çýkaracak seni…
Hani, Zaman her þeyin ilacý derler ya Sabredip beklemek düþendir payýna…