Bir zamanlar ürpertiler kuþatýrdý, dört bir yaný,
Deniz üstü sis, gökyüzü bulut, toprakta açan gelincik
Her biri diðerinden ayyuka, her biri sere serpe, gencecik
Bir uðultuydu, yürüdü asýrlar boyu, bir uðultu
Kendini arýyordu, henüz geç de deðil ki, ay bir doðsa
Aydýnlanacak karanlýklar, umuda kürek çekerken umutsuzluklar
Varsýn kapýlarýný ardýna kadar açsýn yakamozlar
Ýþte gene penceremde, hatta gözlerimin içindesin
Karanlýk da olsa hissediyorum, birazdan denizin üstünde
Gümüþ bir yol açýlacak ve dolunayla aydýnlýða kavuþacak
Akþamüstünün sakinliðine henüz teslim olmadan
Birkaç damla ýþýk dökülse de yürek havuzuma
Ne ben, ne de ýrak bahçelerde açan
Mavi boncuklu dikenler etkilenir bu durumdan
Sanma sana gel diyeceðim, istersen gel
Git de demeyeceðim ama olur da ben gelirsem aniden
Sakýn sevgi ve dostluktan, aþktan söz etme bana
Sevmek, paylaþmak ve yürek koymaktýr en olumsuz anlarda
Zaten anlayamazsýn ya beni, gene de üstüne alma sözlerimi
Hatice AK/20.06.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.