Ayrýlýklarýn da sonu var bir gün çýkýp geleceksin.
Heybende, bensiz geçirdiðin günlerin acýsý,
Diz çöküp af dileyeceksin.
Yaptýklarýn gelecek gözünün önüne,
Piþmanlýðýn denizinde boðurcasýna, aðlayacaksýn!
Ben,
Donup kalacaðým öylece.
Uzunca bir süre kendime gelecemeyeceðim belkide,
Sensiz geçirdiðim onca yýl gelecek gözümün önüne,
Giderken arkana bakmayýþýn,
Seni yýllarca arayýpta bulamayýþým.
Baþýn yerde, "Affet" diyeceksin kýsýk sesle,
affedecek miyim ?
ya da affedebilecek miyim ?
beynimin en ücralarýný kemiriyor cevapsýz sorular.
gidiþini hiç bir kitapta okumadým cahilim ben sevgilim
senden baþka lisaný olmayan.
senden baþka kimsenin uðramadýðý bir köyüm ben
kýrýk bir kent, çalýnmýþ bir mýsrayým þiirlerde.
Uzun zamandýr alýþkýným yalnýzlýða.
Benimkinden baþka, ayakkabý göremezsin bu kapýnýn eþiðinde.
Ne zamandýr en yakýn dostum, " sessizlik" / bilemezsin.
He unutmadan, yemek yapmayýda öðrendim...
Sen gittikten sonra bir çok þey zorladý beni.
Ýlk önce alýþkanlýklar,
Her sabah saçýmý okþayarak uyandýrýþlarýn,
"Kalk artýk öðlen oldu." deyiþlerin.
"Kahvaltýya son gelen çaylarý doldurur"
bunlarý hatýrlar mýsýn diye sormuyorum.
hatýrlamasan gelmezdin deðil mi?
Karþýmdasýn iþte,
Aþk yoksunu.
Kimler dokundu ellerine,
Þimdi neden bulaþtýrýrsýn beni kirlenmiþ kaderine!