Ne zaman yüreðim sýkýþsa, yine hayalin koþar imdadýma.
Hiç bir ilaç tesir etmez,
Hiç bir teselli kâr etmez tutuklu kalan acýlarýna.
Of be sevgilim...
Gözüme "aþk" kaçtý, sakýn aðlýyorum sanma.
Öyle uyduruk masallarada inanma.
Her aþk mutlu sonla bitmiyor maalesef.
Saçlarýný deðil, ellerini uzatmalýydýn.
Bir kere bakmalýydýn hiç deðilse gözlerime,
Ne bileyim iþte,
Sevmeliydin delice...
Bu þehir eskisi gibi.
Mahalledeki kaldýrým taþlarý hala ayný.
Deðiþen bir çok þey oldu tabii.
Eskilere nayloncu amcalar yok artýk.
Sokak sokak dondurma satan amcalar, hepsi öldüler.
Sende gittin zaten.
Tadý tuzu kalmadý buralarýn.
Çocuk aklý iþte ne çok sevmiþtim seni.
Rengarenk tokalarýn vardý.
Mavi önlüðüne ne kadar çok yakýþýrdý.
Yaðmurlu okul yollarýnda hep ceketimi verirdim sýrtýna.
Sýrf üþüme hastalanma, burnunu çekme diye.
Hatýrlýyorum o günleri bazen,
Ne çok sevmiþtim seni Ahsen,
Ahsen, küçük bir kýz çocuðuydu yýllar önce.
Hayallerimiz vardý daha büyümeden biten.
O gaddar babasý çekti gitti, herþeyini alýp taþýndý mahallemizden.
Çok aðlamýþtým,
Çaresizdim, Ahsen el sallarken.
Çenesini buruþturup aðlarken.
Hep dedim
- baba, gidelim buralardan
- e, oðlum ekmek dedi babam.
O gittikten sonra,
Bir çok þey deðiþti.
Mavi önlüklü, rengarenk tokalý kýzlarý gördüðümde,
Hep heyecanlanmýþtým,
Belki odur diye koþar adým yaklaþmýþtým.
Sonrasýnda hep ayný üzüntü.
Yýllar geçti ardýndan,
Bir haber yoktu ahsen’den.
Hep bekledim hep bir gün döner dedim.
Hiç deðilse bir mektup bekledim.
O’da gelmedi.
Yýllarým onu beklemekle tükendi, geldi geçti.
Beyazlar baþýma çoktan yerleþmiþti.
Hiç evlenmedim.
Bir gün gelecekti emindim.
Ama o hiç gelmedi.
Her zamanki gibi iþe gidiyordum.
Sabahýn ilk saatlerinde.
Bir çok araba geçti mahallemizden.
Arabalar yeþil bir arabayý takip ediyordu.
Ne olduðunu anlamak için biraz daha ilerledim.
Ve öðrendim ki mahallemizde biri ölmüþtü.
Az daha ilerledim,
Tabutun üstünde mavi bir kýz önlüðü vardý.
Sordum herkese kim diye,
Uzaklardan bir ses,
- Tanýmazsýn sen, yýllar önce burada oturuyorlardý. Adý Ahsen.
Vasiyet etmiþ eðer bir gün ölürsem
Eski mahalleden götürün beni diye.
Ve O’na söyleyin.
Onu bir gün bile unutmadým diye.
Dizlerimin üstüne çöktüm.
Gözyaþlarým yerlerle buluþurken.
Bir mektup uzattýlar bana Ahsen’den.
Ve Þöyle yazýyordu:
- Seni hiç unutmadým, hep gelmek istedim ama izin vermediler.
Çünkü gittiðimiz þehir çok uzaktý.
Sonrasýnda ise, evlenmiþsindir diye cesaret edemedim gelmeye.
Ýþte son kez geldim sana sevdiðim.
En çok sevdiðin mavi önlüðümle.
Kýzýn olursa o mavi önlüðü ona giydir diye....