Anlýyorum
Buruk mutluluklar bile
Dedemin o karanlýk, hafif sarý renkli odamýzda
Söylediði masallar’da kalmýþ
Yaþlanýp çöküþüne paralel
Yeþermesi,
Iskalayan cimri ve aceleci bulutlarýn
Ýnsafýna kalan, gittikçe sararan mevsimlerin renginden anlýyorum
Ki siyah renk bile sarýdan daha iyidir
Artýk söyleyip avunduðum yalanlar bile avutmuyor beni
Sen bir düþ kuruyorsun belkide
Hemen yanýp sönen gökkuþaðý renginde
Zamansýz
Habersiz ! ,
Siyah beyaz filmler’den
Ýçinde
Çatýrdamaya mahkum topraktan sarý
Üþüyen avuçlarýmdan da sýcak
En uzak denizlerden daha mavi
Þizofrenik duygular’dan mor
Gözyaþýmdan kýrmýzý
Bilmiyorsun üþüyeceðini
Yalnýzlýðýmdan soðuk ...
Ama helal olsun her rengin her damlasý
Gökyüzüne esaretinden
Çatýrdamaktan b-Aþka, kuruyan topraðýn
Ne gelir ki elinden !
Yeter ki geçiþtirirken, incitme bastýðýn yerleri
Þimdi daha iyi anlýyorum,
duvarlarýn bir insanýn üzerine üzerine nasýl yürüdüðünü
-kalem bile isyan eder oldu, mürekkep bitti –
Bilmem mürekkebin azizliðimi
Bilmem ilk defa bir þiire ara verip yazmamdan’mýdýr
Düþündüm, yine avutmaya çalýþmýþým kendimi
Ben hala ...
Her zaman ..
Çok seviyorum seni...
‘’ Bir insanýn en çaresiz olduðu an kendi söylediði yalanlara inandýðý andýr ‘’
......
18.06.2013