Gecenin kara olmasýný seviyorum.
Kara asildir. Kara matemdir. Biliyorum.
Asaleti de, matemi de seviyorum...
Seviyorum; matemle pürgülü dünyayý...
Dolmasýný þevklerin, dolanmasýný alevin
Siyaha inat güneþin saklanýþýný,
Seziyorum.
Seviyorum; renkleri ödünç alýþýný yýldýzlarýn,
Öksüz kalan gökyüzünün hüzünleniþini...
Muzip dolunayýn göz kýrparak,
Göz süzmesini nebata ve onlarý celbediþini..
Gecenin en merhametli anýnda,
Duygular kadife kanatlarýyla yanýmda...
Seviyorum; ab-ý hayat suyunun,
Hasretli sahillere vuruþunu kana kana.
Seviyorum; kýrmýzý yanaðýný kirazýn,
Öperek okþayan yapraðýný sevdalýca..
Gölgemde parketti bana sokularak,
And içmiþçesine, peþimde dolanacak...
Seviyorum; coþkun yollarýn,
Güvenerek güzel günlere uyumasýný...
Birbirine göz ederek uzaktan,
Daðlarýn saadeti anýþýný...
Hoþ kalpli zamanýn munis gözleri,
Duygularý afsunladý. Gönençliydi sözleri...
Seviyorum; aklýmýn fildiþi kulesinden,
Herkese, herþeye sevgi tayflarý uçurmayý...
Yansýmalarý aþk odunda damýtarak,
Bir ülke kuruyorum...
Payitahtýna da kuruluyorum...
S. Edip Yörükoðlu