her yeni gün

soruyorlar ne istiyor bu insanlar
yalýn yalpa düþmüþler yollara
öyle düzgün sýralarýný bozmadan
kendilerini atýyorlar tomalarýn önüne
ýslanýyor gibi sevgiden


bu yaðmurlar ne zaman diner
ne zaman býrakýr gök küfrünü
sevgili elini tutar gibi
eller bulur elleri


son tencere tava ne zaman girer dolaba
çalýþkan karýncalar, umuda yürüyenler
duvarlarýn ardýnda nice ay
açar pencerelerini
gülümseyerek baþlayan sabaha


büyük çadýrlar kurulur sevgiye
kardeþlik kucaklanýr
gül vermek kadar
almasýný bilmek de önemli
tomurcuklar açar emekten


bir kez girdin mi içine umudu yüklenerek
bütün renklerini severek insanlarýn
ayrý ayrý sýkarak her eli
birleþtirerek kaygýlarýný
dostlarýn bakýþýyla


ilk adým olmamalýydý gazlardan
yaðmur yüklü olmalýydý bulutlar
her yeni baþlayan gün
taþlarýný atmalýydý üstünden
boþalmalýydý hýzla
kinle dolu çuvallar

sonsuz denizlerine umutlu geleceðine
beraber yüzmeliydik kardeþim
güller açmalýydý yüzümüzde
birbirimize bakarken





Sosyal Medyada Paylaşın: