yalnýz deðilim çünkü düþlerim var beni koyup gittiðin bir zaman çevirir yoldan seni bir çoðuma düþlerim öyle kalabalýk ki yalnýzlýk orda tek baþýnadýr
aþksýz deðilim çünkü düþlerim var bana ellerin bile yumuk bir zaman yüzünde kendin ve üstünde tül bile yok düþlerim öyle aþk öyle aþk ki ölüm tek orda utanýr
umutsuz deðilim çünkü düþlerim var bütün yollarýn týkandýðý bir zaman dudaðýndan dudaðýma köprüler uçurumlara düþlerim öyle serin sýcak ki güneþ tek orda ýsýnýr
mutsuz deðilim çünkü düþlerim var yangýnlara kan tutulduðu bir zaman ince yaðmuru ilkbahar rüzgârýnýn düþlerim öyle yunmak ki beyaz tek orda yýkanýr
düþlerim var düþlerim var düþlerim yaþamýn noktasýna virgül düþlerim yoksan da yoksa da senin gibi þeyler düþlerim öyle salt gözlerimi yummak ki göz tek orda kapanýrken açýlýr
ömer faruk hatipoðlu
(sevdim çocuk yanýmla, hera, 2000)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk (ofh) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.